طب فشاری یکی از شاخه های علوم درمانی جامع نگر (Holistic therapy) بوده و در واقع یکی از درمان های کامل کننده طبابت یا پزشکی و پرستاری یعنی (Coplementary) است. در واقع در حین انجام طراحی برای درمان و پیشگیری ازبیماری ها و رهایی از درد و نیز بیماری های مزمن، کل وجودی انسان از نظر جسمی- روحی- روانی (Whole bodymindspirit) در نظر گرفته می شود و امروزه در جوامع پیشرفته کاربرد وسیعی پیدا کرده است. به خصوص از سال 1981 که بیماری ایدز شناخته شد، جهت اجتناب از انتقال بیماری توسط سوزن، به طور گسترده ای در بعضی موارد جانشین «طب سوزنی » گردید. طب فشاری آینده ای از طب سنتی چینی و تئوری طب خاور دور (شرقی) و طب سوزنی با بیش از چهار هزار سال قدمت به اضافه علم روان شناسی غربی است. این روش شفابخشی از هند و چین به ژاپن و سپس به شمال آمریکا رفته و نسبت به شرایط ونیازهای جوامع غربی تغییرکرده، تا این که از سال 1972 توسط خانم آیونامارشاتیگارون (Ions marshua Teequarden ) به صورت امروزی پایه گذاری شده است. طب فشاری یاطب چینی بدون سوزن جزء فرهنگ پزشکی چین است که در سال های اخیر مورد استقبال محافل علمی جهان قرار گرفته است. اهمیت این روش در آن است که فقط از سر انگشتان دست ما کمک گرفته می شود و نیازی به استفاده از دارو، سوزن و هیچ وسیله درمان دیگر نیست.
اساس طب فشاری
امروزه متوجه این نکته شده اند که عامل یا متخصص طب سوزنی یا طب فشاری با انتخاب صحیح و مناسب نقاط طب سوزنی (Acupoint) و طراحی دقیق برای درمان موجب می شود که عکس العمل های دفاعی شفابخش و سودمندی را از راه انعکاس،تحریک نمایند، تحریک فیزیکی نقاط منتخب که غنی از استطاله های عصبی و با قدرت هدایت بسیار بالای جریان انرژی حیاتی می باشد، مکانیسم تاثیر طب فشاری را روی اعضایی که وابسته به این نقاط هستند، تشریح و توجیه می نماید. در مورد مکانیسم اثر طب فشاری تحقیقات فراوانی صورت گرفته است.